Odlazak legende: U Beogradu je preminuo Bata Živojinović

Legendarni srpski glumac Bata Živojinović preminuo je u nedjelju u 22.45 sati u 83. godini. Umro je u snu u bolnici Sveti Sava u Beogradu i iza sebe je ostavio suprugu julijanu, sina Miljka, kćerku Jelenu i šestero unučadi.

- Umro je sinoć oko 23 sata u snu zbog grupe bolesti koje je imao - šećera, anemije, bubrežne insuficijencije, srčane bolesti s komplikacijama i začepljenjem skoro svih krvnih žila. Ćim je rana na amputiranoj nozi počela zarastati, on je s Dedinja prebačen kod nas u Svetog Savu. Povremenlo se budio, ali bilo mu je jako loše. Bio je na transfuzijama i ozbiljnim antibioticima zbog mogućih infekcija rane. Uzrok smrti su dakle gangrena, srčana bolest i dijabetes - rekao je za Kurir izvor iz bolnice.

Zdravlje mu je bilo narušeno već nekoliko godina, a prije četiri godine imao je težak moždani udar. Tada je skoro godinu dana ležao u bolnici 'Sveti Sava'. U listopadu 2006. godine doživio je srčani udar, a bolovao je i od gangrene, koju je liječio na Kubi uz pomoć kćerke Jelene. Bolest je napredovala, a prošle nedjelje su mu u kardiovaskularnoj bolnici 'Dedinje' amputirali dio lijeve noge u pokušaju da mu se produži život.

Batin sprovod bit će u četvrtak.

Velimir Bata Živojinović rođen je 5. lipnja 1933. u Koraćici kod Beograda. Talent za glumu otkrio je s 15 godina radeći kao scenski radnik i statist u Akademskom kazalištu u Beogradu. Završio je srednje glumačke škole u Nišu i Novom Sadu, nakon čega se iz trećeg pokušaja upisao na Pozorišnu akademiju u Beogradu.

Počeci Živojinovićeve karijere vezani su uz Beogradsko dramsko kazalište, dok se na filmu prvi put pojavio 1955. godine kada je dobio manju ulogu u filmu 'Pesma sa Kumbare' Radoša Novakovića. Prvu značajniju ulogu ostvario je 1959. u filmu 'Vlak bez voznog reda' Veljka Bulajića. Upravo je Bulajić jedan od redatelja koji će uvelike obilježiti Živojinovićevu kasniju karijeru.

Živojinović je 60-ih i 70-ih godina prošlog stoljeća ostvario velike uspjehe kroz glavne uloge u partizanskim filmovima. Između ostalog, odigrao je glavne uloge u Bulajićevim ratnim spektaklima 'Kozara' (1962.) i 'Bitka na Neretvi' (1969.), te u filmu 'Sutjeska' (1973.) Stipe Delića. Te su mu uloge omogućile ulazak u četverolist najvećih filmskih zvijezda bivše SFRJ, zajedno s Ljubišom Samardžićem, Borisom Dvornikom i Milenom Dravić. Zbog statusa 'partizanskog glumca' Živojinović je postao omiljen i kod tadašnje vlasti pa je tako bio blizak osobni prijatelj Josipa Broza Tita.

Uz Bulajića, drugi redatelj koji je značajnije obilježio Živojinovićevu karijeru je Hajrudin Krvavac, bosanskohercegovački redatelj. Krvavac je režirao četiri uspješna partizanska filma: 'Diverzanti' (1967.), 'Most' (1969.), 'Valter brani Sarajevo' (1972.) i 'Partizanska eskadrila' (1979.), a u sva ta četiri filma upravo je Živojinović igrao glavne uloge. Uloga karizmatičnog sarajevskog ilegalca Valtera i danas se smatra njegovom najpoznatijom ulogom.

Uz uloge u partizanskim filmovima, hrvatska publika ga pamti i po ulozi lugara Marka Labudana u filmu 'Breza' (1967.) Ante Babaje, ekranizaciji istoimene novele Slavka Kolara, a u Srbiji je poznat po filmu Skupljači perja' (1967.) Aleksandra Petrovića. 

Glumac je 80-ih godina parodirao svoj imidž akcijskog junaka ulogama u nizu komedija. Procjenjuje se da je glumio u više od 250 filmova i desetak TV serija.

(Ne)Prijateljstvo s Borisom Dvornikom

Osim po nezaboravnim ulogama, Živojinović je poznat i po svom političkom angažmanu devedesetih te po (ne)prijateljstvu s hrvatskim kolegom Borisom Dvornikom. Za vrijeme bivše SFRJ njih su dvojica zajedno 'pobili više Nijemaca na filmu od svih partizana', a prijateljstvo koje ih je vezivalo izvan kamera mnogi su građani Jugoslavije doživljavali kao simbol srpsko-hrvatskog bratstva i jedinstva. 

Početkom devedesetih godina, nakon provođenja višestranačkih izbora u svim jugoslavenskim republikama, Živojinović je ušao u beogradsku skupštinu kao zastupnik Miloševićevog SPS-a, dok je Dvornik ušao u HDZ i 1992. nakratko postao saborski zastupnik. Nedugo nakon početka rata u Hrvatskoj 1991. Dvornik i Živojinović su se odrekli jedan drugoga nizom otvorenih pisama, pri čemu su se obojica zaklinjali da više nikad neće razgovarati. Ipak, 2004. godine javljeno je da su se pokušali pomiriti. 

Nedugo nakon što je Živojinović krajem 2006. preživio srčani udar, on i Dvornik su se ipak pomirili putem video linka između Splita i Beograda, a najavljivan je i Dvornikov dolazak u Beograd koji se ipak nije dogodio zbog Dvornikove smrti 2008.

Bata Živojinović bio je u braku Lulom s kojom ima kćer Jelenu i sina Miljka. U ljeto 2012. preživio je moždani udar, a iako je u cijeloj bivšoj državi osim u Srbiji postao persona non grata zbog politike, mnogi hrvatski kolege su mu tada pružili podršku.

Krajem travnja ove godine naglo mu se pogoršalo zdravstveno stanje te  je hitno hospitaliziran.